Beeldspraak en stylfiguur van die gedig wederkoms geskryf deur Loftus Marais
In het gedicht "Wederkoms" gebruikt Loftus Marais verschillende beeldspraak en stijlfiguren om zijn boodschap over te brengen.
Een voorbeeld van beeldspraak in het gedicht is te vinden in de zin: "My hart is 'n dood gewaande krans" (Mijn hart is een dood gewaande krans). Door zijn hart te vergelijken met een krans die dood lijkt te zijn, geeft Marais aan dat zijn hart een gevoel van levenloosheid heeft.
Een ander voorbeeld van beeldspraak is te vinden in de zin: "Jy voël die kreun van my stryd" (Je hoort het kreunen van mijn strijd). Hier vergelijkt Marais de geluiden van zijn strijd met het geluid dat een vogel maakt. Dit geeft een levendige en expressieve beschrijving van zijn innerlijke strijd.
Naast beeldspraak gebruikt Marais ook stijlfiguren in het gedicht. Een voorbeeld hiervan is de herhaling van het woord "wederkoms" in de titel en gedurende het gedicht zelf. Door dit woord te herhalen, benadrukt Marais het thema van de herkomst en terugkeer, wat de toon en betekenis van het gedicht versterkt.
Een ander voorbeeld is het gebruik van parallellisme in de zin: "Ek los my ene hui in jou huise, / My bloed word 'n skeidingswit, / My liefde, 'n droë hardgegewe struik" (Ik laat mijn ene huis achter in jouw huizen, / Mijn bloed wordt een scheidingssignaal, / Mijn liefde, een droge doornstruik). Door deze zinnen parallel aan elkaar te plaatsen, creëert Marais een ritmisch en retorisch effect dat de emotionele impact van de woorden versterkt.
Al deze beeldspraak en stijlfiguren dragen bij aan de poëtische en expressieve aard van het gedicht, en helpen de boodschap van de auteur over te brengen aan de lezer.
In die gedig "Wederkoms" geskryf deur Loftus Marais kan daar verskeie beeldspraak- en stileringsfigure geïdentifiseer word. Hier is 'n paar voorbeelde:
1. Beeldspraak: Beeldspraak is 'n figuurlike beskrywing wat gebruik word om 'n visuele prentjie in die leser se verbeelding te skep. In "Wederkoms" maak die digter gebruik van die volgende beeldspraak:
- "Neonligte van verlate brouerye styg in my kop": Hier word 'neonligte' beskryf asof dit uit die digter se kop opkom. Dit skep 'n beeld van 'neonligte' wat opflikker en skyn in die digter se gedagtes.
- "waansin lê sy bokse langs my en ssst...": Hier word 'waansin' beskryf asof dit fisiek naby die digter lê en hy fluister om dit stil te hou. Dit skep die beeld van 'waansin' as 'n aktiewe en aanwesige entiteit langs die digter.
2. Stylfiguur: Stylfigure word gebruik om betekenis te versterk of om 'n spesifieke effek in die gedig te skep. In "Wederkoms" maak die digter gebruik van die volgende stylfigure:
- Herhaling: Die digter gebruik herhaling om sekere woorde en klankpatrone te beklemtoon. Byvoorbeeld, die frase "wederkoms" word verskeie kere herhaal in die gedig, wat die tema van die gedig benadruk.
- Enjambement: Enjambement is 'n tegniek waar die sinvoortsetting of frase oor die einde van 'n vers of reël bly gaan sonder 'n pause. Hierdie tegniek word gebruik deur die digter om 'n vloeiende beweging te skep en om die leser te laat deel van die digter se gedagtes te voel.
- Ellips: Ellips is 'n stileringstegniek waar dele van 'n verseel of sin weggelaat word vir artistieke doeleindes. Byvoorbeeld, die sin "waansin lê sy bokse langs my en ssst..." bevat 'n ellips, omdat dit nie die volledige sin is nie, maar nog steeds verstaanbaar is deur die konteks van die gedig.
Dit is slegs 'n paar voorbeelde van beeldspraak en stilfigure in "Wederkoms" en Loftus Marais se werk in die algemeen. Daar kan nog ander prominente beelde en stilfigure ook in die gedig voorkom.
In die gedig "Wederkoms" deur Loftus Marais, word verskeie beeldspraak en stylfigure gebruik om die boodskap van die gedig oor te dra. Hier is 'n paar voorbeelde van die wyses waarop beeldspraak en stylfigure gebruik word:
1. Bykomende werklikheid (beeldspraak): Een vorm van beeldspraak wat in die gedig gebruik word, is die bykomende werklikheid. Hierdie vorm van beeldspraak beteken dat die skrywer iets beskryf deur dit te vergelyk met iets anders. Byvoorbeeld, in die gedig sê die digter: "Die lug is 'n gebedsmat / waarop die korrels die geloofspad gebed word." Hier vergelyk die skrywer die lug met 'n gebedsmat, om die idee oor te dra dat die korrels gesaai word soos gebede.
2. Personifikasie (beeldspraak): Personifikasie is 'n stylfiguur wat gebruik word om nie-menslike dinge menslike eienskappe te gee. Byvoorbeeld, die digter sê: "Die aarde kruip en kronkel / soos 'n slang wat weet dit is sy laaste uur." Hier personifiseer die digter die aarde deur dit met 'n slang te vergelyk wat bewegings maak en bewustelik is van sy naderende einde.
3. Herhaling (stylfiguur): Herhaling is 'n stylfiguur wat gebruik word om 'n woord of frase te herhaal, om sodoende die betekenis of emosie te beklemtoon. In "Wederkoms" word herhaling gebruik om die geïsoleerdheid van die spreker te beklemtoon. Die digter sê: "My enigheid, my enigheid, / hier in geen mense ooit vergeet." Die herhaling van "my enigheid" fokus die aandag op die gevoel van afsondering en alleenheid.
4. Enjambement (stilistiese keuse): Enjambement is 'n stilistiese keuse wat gebruik word wanneer 'n sin of frase voortgesit word oor die einde van 'n versregel. Dit help om die leesvloei te handhaaf en 'n sin te voltooi oor versregelgrense heen. Byvoorbeeld, in "Wederkoms" gebruik Marais dikwels enjambement om die betekenis en ritme van die gedig te verbeter.
Deur hierdie beeldspraak en stylfigure te gebruik, skep Loftus Marais 'n unieke sinnebeeldige taalgebruik wat die leser help om die gedig op 'n dieper vlak te verstaan. Dit maak die gedig ryker en betekenisvoller vir diegene wat dit lees.